Η απομάκρυνση Ερέρα φέρνει τον Άρη αντιμέτωπο με το βεβαρημένο παρελθόν του

Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος

Το πράγμα φαινόταν να έρχεται με μαθηματική ακρίβεια από την προηγούμενη εβδομάδα. Μετά τις αναλύσεις επί αναλύσεων, τις συζητήσεις, τις συσκέψεις και τα group therapy της βαριάς ήττας από την ΑΕΚ ήρθαν οι πρώτες αποδοκιμασίες και οι πρώτες σκέψεις για τον προπονητή και μια αμφιβολία για την ικανότητά του να διαχειριστεί την κατάσταση μετά την νέα ήττα από τον Ολυμπιακό, αμφιβολία που οδήγησε πλέον τον Πάκο Ερέρα εκτός Άρη.

Ο Άρης δεν ήταν πολύ κατώτερος από τους αντιπάλους του (με εξαίρεση το δεύτερο μέρος στο ΟΑΚΑ) αλλά για κάποιο λόγο αδυνατεί να πάρει αποτέλεσμα, κάτι που φάνηκε με γυμνό μάτι στο σετ των τριών ντέρμπι που έβγαλε μηδενικό πρόσημο. Οι ήττες έγιναν πέντε στα τελευταία έξι παιχνίδια πρωταθλήματος και στο βωμό του λεγόμενου ηλεκτροσόκ στα αποδυτήρια αποφασίστηκε η απομάκρυνση του Ερέρα αφού ένα club σαν τον Άρη δεν χωνεύει εύκολα τέτοιο απολογισμό. Σωστή ή όχι θα το κρίνει η ιστορία αλλά πάρθηκε με γνώμονα συγκεκριμένα κριτήρια, από τους ανθρώπους που γνωρίζουν την καθημερινότητα της ομάδας και με βάση αυτή τη γνώση αποφάσισαν την αλλαγή.

Θεωρώ ότι τη μεγαλύτερη «ζημιά» στον φετινό Άρη έκανε το εντυπωσιακό ξεκίνημα της ομάδας. Οι τέσσερις νίκες στις πέντε πρώτες αγωνιστικές δημιούργησαν προσδοκίες και ώθησαν τον Καρυπίδη να προσθέσει ακόμη 2-3 ποιοτικές πινελιές ανεβάζοντας κι άλλο τις απαιτήσεις από τον προπονητή.

Έθρεψαν την φιλοδοξία του club και του διψασμένου -μετά από τέσσερα χρόνια στέρησης- κοινού, αφού εκτός από τις νίκες είδε στην ομάδα του Ερέρα ένα πλάνο που άρεσε και ποιότητα που έλειψε τα προηγούμενα άγονα χρόνια. Εξήχθη λοιπόν αβίαστα το συμπέρασμα ότι ο Άρης έχει στο τσεπάκι του την ευρωπαϊκή έξοδο. Συμπέρασμα που αποδείχθηκε βιαστικό όταν μιλάμε για μια καινούργια ομάδα με λογικά σκαμπανεβάσματα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι ακόμη εφικτός.

Το τι ακολούθησε είναι λίγο πολύ γνωστό. Ο Άρης έχασε στη Νέα Σμύρνη σε ματς που έναν τουλάχιστον βαθμό τον δικαιούταν, ηττήθηκε στο τοπικό ντέρμπι πάλι στις λεπτομέρειες, κατέρρευσε στο ΟΑΚΑ στο δεύτερο ημίχρονο και έκλεισε τον κύκλο των ντέρμπι με νέα ήττα από τον Ολυμπιακό από μια φάση που θύμισε, όσον αφορά την ανασταλτική του λειτουργία το δεύτερο γκολ του ΠΑΟΚ.

Ο Άρης ήταν φανερό εσχάτως ότι δεν ήταν σε καλό φεγγάρι. Δεν μπορούσε να βγάλει αντίδραση όταν βρισκόταν πίσω στο σκορ, δεν έχει ένταση στο παιχνίδι του, δεν κάνει πολλές ευκαιρίες και κυρίως δεν σκοράρει. Σαν να έχει χαθεί ο ενθουσιασμός των πρώτων αγωνιστικών, η δίψα, το πεινασμένο βλέμμα. Ομοίως και ο προπονητής, έμοιαζε ξεκάθαρα μπερδεμένος.

Λειτουργούσε υπό πίεση κι αυτός ποτέ δεν υπήρξε καλός σύμμαχος. Ψαχνόταν ακόμη όσον αφορά σχηματισμούς και πρόσωπα, αλλάζοντας στους ποδοσφαιριστές του θέσεις και δίδυμα ενώ αυτά λογικά μετά από τέσσερις μήνες θα έπρεπε να έχουν ξεδιαλύνει στο μυαλό του. Σαν να ήταν δηλαδή πάνω από την κατσαρόλα αναζητώντας πως θα πετύχει την ιδανική συνταγή, πως θα νοστιμέψει το φαγητό που βγάζει στο τραπέζι, αν είναι δόκιμη μια τέτοια παρομοίωση.

Από χθες λίγη ώρα μετά την επισημοποίηση της απομάκρυνσης του Ερέρα ο κόσμος διχάστηκε. Ξύπνησαν τα φαντάσματα του παρελθόντος, οι εμπειρίες που όλοι θέλουν να ξεχάσουν. Ο καθένας ασφαλώς έχει την άποψή του και καλά κάνει. Είναι ολέθριο λάθος όμως που το έχει πληρώσει πολύ ακριβά ο Άρης, να προσπαθεί να την επιβάλλει. Να μειώσει, να λοιδορήσει, να σπιλώσει ανθρώπους και καταστάσεις, οδηγώντας σε διαχωρισμό ανάμεσα σε… Πακικούς και αντι-πακικούς ρίχνοντας νερό στο μύλο της εσωστρέφειας. Αλήθεια ποια υπηρεσία προσφέρει στην ομάδα που πάει να δώσει ένα πρώτο τελικό τη Δευτέρα στη Ριζούπολη, ένα τέτοιο κλίμα εσωτερικής αντιπαράθεσης.

Ο Πάκο Ερέρα είναι ένας αξιόλογος προπονητής και ένας εξαιρετικός άνθρωπος που έκανε και δύσκολη την απόφασης της απομάκρυνσής του. Μαζί με τις επιτυχημένες επιλογές που έγιναν σε συνεργασία με τον τεχνικό διευθυντή της ομάδας, τους σκάουτερ και τον Θόδωρο Καρυπίδη, δόθηκε ένα όραμα ουσιαστικής επανεκκίνησης που μεταφράστηκε σε κοσμοπλημμύρα και αποδοχή από την ποδοσφαιρική Ελλάδα. Αυτό είναι κάτι που θα τον καθιστά εσαεί φίλο του συλλόγου και ένα ακόμη δικό του άνθρωπο στην Ιβηρική Χερσόνησο.

Σημασία πλέον έχει η επόμενη μέρα, το ποιον του αντικαταστάτη και πως ο Άρης θα επανέρθει σε κανονικούς σφυγμούς και θα καλύψει το χαμένο έδαφος. Αρκεί ο προπονητής που θα επιλεγεί να… πατήσει στα καλά στοιχεία του Ερέρα, να τα εξελίξει, να βελτιώσει την εικόνα της ομάδας στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου και να εισπράξει το μάξιμουμ των δυνατοτήτων του ρόστερ που ήταν και οι βασικοί λόγοι του διαζυγίου.

Συμβόλαιο με την επιτυχία δεν έχει κανείς και κάθε απομάκρυνση προπονητή ενέχει ρίσκο. Ρίσκο που αποφάσισαν να πάρουν αυτοί που πρώτοι από όλους θέλουν να δουν τον Άρη να πετυχαίνει στο τέλος της σεζόν…